coordinatio
Latin
Etymology
con- (“together”) + ōrdinātiō (“regulation, arrangement”)
Noun
coōrdinātiō f (genitive coōrdinātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | coōrdinātiō | coōrdinātiōnēs |
| genitive | coōrdinātiōnis | coōrdinātiōnum |
| dative | coōrdinātiōnī | coōrdinātiōnibus |
| accusative | coōrdinātiōnem | coōrdinātiōnēs |
| ablative | coōrdinātiōne | coōrdinātiōnibus |
| vocative | coōrdinātiō | coōrdinātiōnēs |
Descendants
- Catalan: coordinació
- French: coordination
- → Turkish: koordinasyon
- Galician: coordinación
- Italian: coordinazione
- Occitan: coordinacion
- Portuguese: coordenação
- → Russian: координа́ция (koordinácija)
- Spanish: coordinación
References
- Souter, Alexander (1949) “coordinatio”, in A Glossary of Later Latin to 600 A.D.[1], 1st edition, Oxford: Oxford University Press, published 1957, page 79