coratge
Catalan
Etymology
Inherited from Vulgar Latin *corāticum. Attested in the Homilies d'Organyà.[1]
Pronunciation
- IPA(key): (Central) [kuˈɾa.d͡ʒə]
- IPA(key): (Balearic) [koˈɾa.d͡ʒə]
- IPA(key): (Valencia) [koˈɾa.d͡ʒe]
- Rhymes: -adʒe
Noun
coratge m (plural coratges)
Derived terms
- coratgia
- coratjós
- descoratge
- encoratjar
References
Further reading
- “coratge”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “coratge”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
- “coratge” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
Occitan
Etymology
Inherited from Old Occitan coratge, from Vulgar Latin *corāticum.
Pronunciation
Noun
coratge m (plural coratges)