coriarius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔ.riˈaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ko.riˈaː.ri.us]
Adjective
coriārius (feminine coriāria, neuter coriārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | coriārius | coriāria | coriārium | coriāriī | coriāriae | coriāria | |
| genitive | coriāriī | coriāriae | coriāriī | coriāriōrum | coriāriārum | coriāriōrum | |
| dative | coriāriō | coriāriae | coriāriō | coriāriīs | |||
| accusative | coriārium | coriāriam | coriārium | coriāriōs | coriāriās | coriāria | |
| ablative | coriāriō | coriāriā | coriāriō | coriāriīs | |||
| vocative | coriārie | coriāria | coriārium | coriāriī | coriāriae | coriāria | |
Noun
coriārius m (genitive coriāriī or coriārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | coriārius | coriāriī |
| genitive | coriāriī coriārī1 |
coriāriōrum |
| dative | coriāriō | coriāriīs |
| accusative | coriārium | coriāriōs |
| ablative | coriāriō | coriāriīs |
| vocative | coriārie | coriāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
References
- “coriarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "coriarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- coriarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “coriarius”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- “coriarius”, in William Smith et al., editor (1890), A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin