correctivus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔrˈreːk.tɪ.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [korˈrɛk.t̪i.vus]
Adjective
corrēctivus (feminine corrēctiva, neuter corrēctivum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | corrēctivus | corrēctiva | corrēctivum | corrēctivī | corrēctivae | corrēctiva | |
| genitive | corrēctivī | corrēctivae | corrēctivī | corrēctivōrum | corrēctivārum | corrēctivōrum | |
| dative | corrēctivō | corrēctivae | corrēctivō | corrēctivīs | |||
| accusative | corrēctivum | corrēctivam | corrēctivum | corrēctivōs | corrēctivās | corrēctiva | |
| ablative | corrēctivō | corrēctivā | corrēctivō | corrēctivīs | |||
| vocative | corrēctive | corrēctiva | corrēctivum | corrēctivī | corrēctivae | corrēctiva | |
Descendants
- → Portuguese: corretivo
- → Spanish: correctivo
References
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “correctivus”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC