craiceáil

Irish

Etymology

From craic +‎ -áil.

Noun

craiceáil m (genitive singular craiceála)

  1. verbal noun of craiceáil

Verb

craiceáil (present analytic craiceálann, future analytic craiceálfaidh, verbal noun craiceáil, past participle craiceáilte)

  1. (ambitransitive) to crack
  2. (transitive, figurative) to drive crazy

Conjugation

conjugation of craiceáil (first conjugation – B)
verbal noun craiceáil
past participle craiceáilte
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present craiceálaim craiceálann tú;
craiceálair† 		craiceálann sé, sí craiceálaimid craiceálann sibh craiceálann siad;
craiceálaid† 		a chraiceálann; a chraiceálas /
a gcraiceálann* 		craiceáiltear
past chraiceáil mé; chraiceálas chraiceáil tú; chraiceálais chraiceáil sé, sí chraiceálamar; chraiceáil muid chraiceáil sibh; chraiceálabhair chraiceáil siad; chraiceáladar a chraiceáil /
ar chraiceáil* 		craiceáladh
past habitual chraiceálainn / gcraiceálainn‡‡ chraiceáilteá / gcraiceáilteᇇ chraiceáladh sé, sí / gcraiceáladh sé, s퇇 chraiceálaimis; chraiceáladh muid / gcraiceálaimis‡‡; gcraiceáladh muid‡‡ chraiceáladh sibh / gcraiceáladh sibh‡‡ chraiceálaidís; chraiceáladh siad / gcraiceálaidís‡‡; gcraiceáladh siad‡‡ a chraiceáladh /
a gcraiceáladh* 		chraiceáiltí / gcraiceáilt퇇
future craiceálfaidh mé;
craiceálfad 		craiceálfaidh tú;
craiceálfair† 		craiceálfaidh sé, sí craiceálfaimid;
craiceálfaidh muid 		craiceálfaidh sibh craiceálfaidh siad;
craiceálfaid† 		a chraiceálfaidh; a chraiceálfas /
a gcraiceálfaidh* 		craiceálfar
conditional chraiceálfainn / gcraiceálfainn‡‡ chraiceálfá / gcraiceálfᇇ chraiceálfadh sé, sí / gcraiceálfadh sé, s퇇 chraiceálfaimis; chraiceálfadh muid / gcraiceálfaimis‡‡; gcraiceálfadh muid‡‡ chraiceálfadh sibh / gcraiceálfadh sibh‡‡ chraiceálfaidís; chraiceálfadh siad / gcraiceálfaidís‡‡; gcraiceálfadh siad‡‡ a chraiceálfadh /
a gcraiceálfadh* 		chraiceálfaí / gcraiceálfa퇇
subjunctive
present go gcraiceála mé;
go gcraiceálad† 		go gcraiceála tú;
go gcraiceálair† 		go gcraiceála sé, sí go gcraiceálaimid;
go gcraiceála muid 		go gcraiceála sibh go gcraiceála siad;
go gcraiceálaid† 		— go gcraiceáiltear
past dá gcraiceálainn dá gcraiceáilteá dá gcraiceáladh sé, sí dá gcraiceálaimis;
dá gcraiceáladh muid 		dá gcraiceáladh sibh dá gcraiceálaidís;
dá gcraiceáladh siad 		— dá gcraiceáiltí
imperative
– craiceálaim craiceáil craiceáladh sé, sí craiceálaimis craiceálaigí;
craiceálaidh† 		craiceálaidís — craiceáiltear

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

  • craiceálaí m (“crazy person”)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.