creperen
Dutch
Etymology
Borrowed from German krepieren, itself from Italian crepare. Attested since at least 1824.
Pronunciation
Audio: (file)
[krə'perə(n)]
Verb
creperen
- to be in straining pain, to suffer miserably
- Laat ze maar creperen van de honger
- Let them suffer miserably from hunger.
- Hij belde de dokter terwijl ik in bed lag te creperen.
- He called the doctor while I was in bed, miserably suffering.
- Laat ze maar creperen van de honger
- to die due to horrible circumstances
Conjugation
| Conjugation of creperen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | creperen | |||
| past singular | crepeerde | |||
| past participle | gecrepeerd | |||
| infinitive | creperen | |||
| gerund | creperen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | crepeer | crepeerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | crepeert, crepeer2 | crepeerde | ||
| 2nd person sing. (u) | crepeert | crepeerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | crepeert | crepeerde | ||
| 3rd person singular | crepeert | crepeerde | ||
| plural | creperen | crepeerden | ||
| subjunctive sing.1 | crepere | crepeerde | ||
| subjunctive plur.1 | creperen | crepeerden | ||
| imperative sing. | crepeer | |||
| imperative plur.1 | crepeert | |||
| participles | creperend | gecrepeerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||