cubitans
Latin
Etymology
Present participle of cubitō
Participle
cubitāns (genitive cubitantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | cubitāns | cubitantēs | cubitantia | ||
| genitive | cubitantis | cubitantium | |||
| dative | cubitantī | cubitantibus | |||
| accusative | cubitantem | cubitāns | cubitantēs cubitantīs |
cubitantia | |
| ablative | cubitante cubitantī1 |
cubitantibus | |||
| vocative | cubitāns | cubitantēs | cubitantia | ||
1When used purely as an adjective.