curiatus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kuː.riˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ku.riˈaː.t̪us]
Adjective
cūriātus (feminine cūriāta, neuter cūriātum); first/second-declension adjective
- (relational) curia
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cūriātus | cūriāta | cūriātum | cūriātī | cūriātae | cūriāta | |
| genitive | cūriātī | cūriātae | cūriātī | cūriātōrum | cūriātārum | cūriātōrum | |
| dative | cūriātō | cūriātae | cūriātō | cūriātīs | |||
| accusative | cūriātum | cūriātam | cūriātum | cūriātōs | cūriātās | cūriāta | |
| ablative | cūriātō | cūriātā | cūriātō | cūriātīs | |||
| vocative | cūriāte | cūriāta | cūriātum | cūriātī | cūriātae | cūriāta | |
References
- “curiatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "curiatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- curiatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.