dædfruma
Old English
Etymology
Compound of dǣd (“deed”) + fruma (“originator”)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdæːdˌfru.mɑ/
Noun
dǣdfruma m
Declension
Weak:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dǣdfruma | dǣdfruman |
| accusative | dǣdfruman | dǣdfruman |
| genitive | dǣdfruman | dǣdfrumena |
| dative | dǣdfruman | dǣdfrumum |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “dǽd-fruma”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.