dalnokaim
Hungarian
Etymology
dalnok + -aim (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈdɒlnokɒjim]
- Hyphenation: dal‧no‧ka‧im
Noun
dalnokaim
- first-person singular multiple-possession possessive of dalnok
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | dalnokaim |
| accusative | — | dalnokaimat |
| dative | — | dalnokaimnak |
| instrumental | — | dalnokaimmal |
| causal-final | — | dalnokaimért |
| translative | — | dalnokaimmá |
| terminative | — | dalnokaimig |
| essive-formal | — | dalnokaimként |
| essive-modal | — | dalnokaimul |
| inessive | — | dalnokaimban |
| superessive | — | dalnokaimon |
| adessive | — | dalnokaimnál |
| illative | — | dalnokaimba |
| sublative | — | dalnokaimra |
| allative | — | dalnokaimhoz |
| elative | — | dalnokaimból |
| delative | — | dalnokaimról |
| ablative | — | dalnokaimtól |
| non-attributive possessive – singular |
— | dalnokaimé |
| non-attributive possessive – plural |
— | dalnokaiméi |