dalr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *dala-, whence also Old English dæl, Old High German tal.
Noun
dalr m (genitive dals, dative dali or dal, plural dalir)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | dalr | dalrinn | dalar | dalarnir |
| accusative | dal | dalinn | dala | dalana |
| dative | dali | dalinum | dǫlum | dǫlunum |
| genitive | dals | dalsins | dala | dalanna |
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | dalr | dalrinn | dalir | dalirnir |
| accusative | dal | dalinn | dali | dalina |
| dative | dal | dalinum | dǫlum | dǫlunum |
| genitive | dals | dalsins | dala | dalanna |
Derived terms
- Laxárdalr
Descendants
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “dalr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive