dambla
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish طاملا (damla).
Noun
dambla f (plural damblale)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | dambla | damblaua | damblale | damblalele | |
| genitive-dative | damblale | damblalei | damblale | damblalelor | |
| vocative | dambla | damblalelor | |||