damnatorius
Latin
Etymology
From damnātiō (“condemnation”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dam.naːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪am.naˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
damnātōrius (feminine damnātōria, neuter damnātōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | damnātōrius | damnātōria | damnātōrium | damnātōriī | damnātōriae | damnātōria | |
| genitive | damnātōriī | damnātōriae | damnātōriī | damnātōriōrum | damnātōriārum | damnātōriōrum | |
| dative | damnātōriō | damnātōriae | damnātōriō | damnātōriīs | |||
| accusative | damnātōrium | damnātōriam | damnātōrium | damnātōriōs | damnātōriās | damnātōria | |
| ablative | damnātōriō | damnātōriā | damnātōriō | damnātōriīs | |||
| vocative | damnātōrie | damnātōria | damnātōrium | damnātōriī | damnātōriae | damnātōria | |
References
- “damnatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “damnatorius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- damnatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Langenscheidt Pocket Latin Dictionary. Berlin: Langenschedit, 1966.