damnificus

Latin

Etymology

From damnum (damage) +‎ -ficus (suffix denoting making).

Pronunciation

Adjective

damnificus (feminine damnifica, neuter damnificum); first/second-declension adjective

  1. causing damage, injurious

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative damnificus damnifica damnificum damnificī damnificae damnifica
genitive damnificī damnificae damnificī damnificōrum damnificārum damnificōrum
dative damnificō damnificae damnificō damnificīs
accusative damnificum damnificam damnificum damnificōs damnificās damnifica
ablative damnificō damnificā damnificō damnificīs
vocative damnifice damnifica damnificum damnificī damnificae damnifica

References

  • damnificus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • damnificus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Langenscheidt Pocket Latin Dictionary. Berlin: Langenschedit, 1966.