deaþscyld

Old English

Etymology

From dēaþ +‎ sċyld (guilt).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdæ͜ɑːθˌʃyld/, [ˈdæ͜ɑːθˌʃyɫd]

Noun

dēaþsċyld f[1][2]

  1. capital crime
    • Gif gehádod man hine forwyrce mid deáþscyldeif a man in orders ruin himself with capital crime

Declension

Strong ō-stem:

singular plural
nominative dēaþsċyld dēaþsċylda, dēaþsċylde
accusative dēaþsċylde dēaþsċylda, dēaþsċylde
genitive dēaþsċylde dēaþsċylda
dative dēaþsċylde dēaþsċyldum

References

  1. 1.0 1.1 Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “deáþ-scyld”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.
  2. ^ John R. Clark Hall (1916) “deaþscyld”, in A Concise Anglo-Saxon Dictionary[1], 2nd edition, New York: Macmillan