debens
English
Noun
debens
- plural of deben
Latin
Etymology
Present active participle of dēbeō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈdeː.bẽːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈd̪ɛː.bens]
Participle
dēbēns (genitive dēbentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēbēns | dēbentēs | dēbentia | ||
| genitive | dēbentis | dēbentium | |||
| dative | dēbentī | dēbentibus | |||
| accusative | dēbentem | dēbēns | dēbentēs dēbentīs |
dēbentia | |
| ablative | dēbente dēbentī1 |
dēbentibus | |||
| vocative | dēbēns | dēbentēs | dēbentia | ||
1When used purely as an adjective.
References
- “debens”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers