decernens
Latin
Etymology
Present participle of dēcernō.
Participle
dēcernēns (genitive dēcernentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēcernēns | dēcernentēs | dēcernentia | ||
| genitive | dēcernentis | dēcernentium | |||
| dative | dēcernentī | dēcernentibus | |||
| accusative | dēcernentem | dēcernēns | dēcernentēs dēcernentīs |
dēcernentia | |
| ablative | dēcernente dēcernentī1 |
dēcernentibus | |||
| vocative | dēcernēns | dēcernentēs | dēcernentia | ||
1When used purely as an adjective.