declamatorius

Latin

Etymology

dēclāmātor (one who speaks for show) +‎ -ius

Pronunciation

Adjective

dēclāmātōrius (feminine dēclāmātōria, neuter dēclāmātōrium, adverb dēclāmātōriē); first/second-declension adjective

  1. declamatory, rhetorical

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dēclāmātōrius dēclāmātōria dēclāmātōrium dēclāmātōriī dēclāmātōriae dēclāmātōria
genitive dēclāmātōriī dēclāmātōriae dēclāmātōriī dēclāmātōriōrum dēclāmātōriārum dēclāmātōriōrum
dative dēclāmātōriō dēclāmātōriae dēclāmātōriō dēclāmātōriīs
accusative dēclāmātōrium dēclāmātōriam dēclāmātōrium dēclāmātōriōs dēclāmātōriās dēclāmātōria
ablative dēclāmātōriō dēclāmātōriā dēclāmātōriō dēclāmātōriīs
vocative dēclāmātōrie dēclāmātōria dēclāmātōrium dēclāmātōriī dēclāmātōriae dēclāmātōria

Descendants

  • Italian: declamatorio
  • Spanish: declamatorio

References