decompositus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [deː.kɔmˈpɔ.sɪ.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪e.komˈpɔː.s̬i.t̪us]
Adjective
dēcompositus (feminine dēcomposita, neuter dēcompositum); first/second-declension adjective
- decomposed (originally 'formed from a compound word')
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēcompositus | dēcomposita | dēcompositum | dēcompositī | dēcompositae | dēcomposita | |
| genitive | dēcompositī | dēcompositae | dēcompositī | dēcompositōrum | dēcompositārum | dēcompositōrum | |
| dative | dēcompositō | dēcompositae | dēcompositō | dēcompositīs | |||
| accusative | dēcompositum | dēcompositam | dēcompositum | dēcompositōs | dēcompositās | dēcomposita | |
| ablative | dēcompositō | dēcompositā | dēcompositō | dēcompositīs | |||
| vocative | dēcomposite | dēcomposita | dēcompositum | dēcompositī | dēcompositae | dēcomposita | |
References
- “decompositus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- decompositus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.