decussus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēcutiō (“to shake off, throw aside, strike down”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [deːˈkʊs.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪eˈkus.sus]
Participle
dēcussus (feminine dēcussa, neuter dēcussum); first/second-declension participle
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēcussus | dēcussa | dēcussum | dēcussī | dēcussae | dēcussa | |
| genitive | dēcussī | dēcussae | dēcussī | dēcussōrum | dēcussārum | dēcussōrum | |
| dative | dēcussō | dēcussae | dēcussō | dēcussīs | |||
| accusative | dēcussum | dēcussam | dēcussum | dēcussōs | dēcussās | dēcussa | |
| ablative | dēcussō | dēcussā | dēcussō | dēcussīs | |||
| vocative | dēcusse | dēcussa | dēcussum | dēcussī | dēcussae | dēcussa | |