defecatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēfecō.

Participle

dēfecātus (feminine dēfecāta, neuter dēfecātum); first/second-declension participle

  1. alternative form of dēfaecātus

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dēfecātus dēfecāta dēfecātum dēfecātī dēfecātae dēfecāta
genitive dēfecātī dēfecātae dēfecātī dēfecātōrum dēfecātārum dēfecātōrum
dative dēfecātō dēfecātae dēfecātō dēfecātīs
accusative dēfecātum dēfecātam dēfecātum dēfecātōs dēfecātās dēfecāta
ablative dēfecātō dēfecātā dēfecātō dēfecātīs
vocative dēfecāte dēfecāta dēfecātum dēfecātī dēfecātae dēfecāta