defecatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēfecō.
Participle
dēfecātus (feminine dēfecāta, neuter dēfecātum); first/second-declension participle
- alternative form of dēfaecātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēfecātus | dēfecāta | dēfecātum | dēfecātī | dēfecātae | dēfecāta | |
| genitive | dēfecātī | dēfecātae | dēfecātī | dēfecātōrum | dēfecātārum | dēfecātōrum | |
| dative | dēfecātō | dēfecātae | dēfecātō | dēfecātīs | |||
| accusative | dēfecātum | dēfecātam | dēfecātum | dēfecātōs | dēfecātās | dēfecāta | |
| ablative | dēfecātō | dēfecātā | dēfecātō | dēfecātīs | |||
| vocative | dēfecāte | dēfecāta | dēfecātum | dēfecātī | dēfecātae | dēfecāta | |