defecturus
Latin
Etymology
Future active participle of dēficiō.
Participle
dēfectūrus (feminine dēfectūra, neuter dēfectūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēfectūrus | dēfectūra | dēfectūrum | dēfectūrī | dēfectūrae | dēfectūra | |
| genitive | dēfectūrī | dēfectūrae | dēfectūrī | dēfectūrōrum | dēfectūrārum | dēfectūrōrum | |
| dative | dēfectūrō | dēfectūrae | dēfectūrō | dēfectūrīs | |||
| accusative | dēfectūrum | dēfectūram | dēfectūrum | dēfectūrōs | dēfectūrās | dēfectūra | |
| ablative | dēfectūrō | dēfectūrā | dēfectūrō | dēfectūrīs | |||
| vocative | dēfectūre | dēfectūra | dēfectūrum | dēfectūrī | dēfectūrae | dēfectūra | |