deflagratio
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [deː.fɫaːˈɡraː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪e.flaˈɡrat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
dēflāgrātiō f (genitive dēflāgrātiōnis); third declension
- conflagration, deflagration
- destruction (especially by burning)
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dēflāgrātiō | dēflāgrātiōnēs |
| genitive | dēflāgrātiōnis | dēflāgrātiōnum |
| dative | dēflāgrātiōnī | dēflāgrātiōnibus |
| accusative | dēflāgrātiōnem | dēflāgrātiōnēs |
| ablative | dēflāgrātiōne | dēflāgrātiōnibus |
| vocative | dēflāgrātiō | dēflāgrātiōnēs |
Related terms
Descendants
- French: déflagration
- Italian: deflagrazione
- Portuguese: deflagração
- Russian: дефлагра́ция (deflagrácija)
- Spanish: deflagración
References
- “deflagratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “deflagratio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- deflagratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.