defodiens
Latin
Etymology
Present participle of dēfodiō.
Participle
dēfodiēns (genitive dēfodientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēfodiēns | dēfodientēs | dēfodientia | ||
| genitive | dēfodientis | dēfodientium | |||
| dative | dēfodientī | dēfodientibus | |||
| accusative | dēfodientem | dēfodiēns | dēfodientēs dēfodientīs |
dēfodientia | |
| ablative | dēfodiente dēfodientī1 |
dēfodientibus | |||
| vocative | dēfodiēns | dēfodientēs | dēfodientia | ||
1When used purely as an adjective.