delebilis
Latin
Etymology
dēleō (“I destroy, terminate”) + -bilis
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [deːˈɫeː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪eˈlɛː.bi.lis]
Adjective
dēlēbilis (neuter dēlēbile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēlēbilis | dēlēbile | dēlēbilēs | dēlēbilia | |
| genitive | dēlēbilis | dēlēbilium | |||
| dative | dēlēbilī | dēlēbilibus | |||
| accusative | dēlēbilem | dēlēbile | dēlēbilēs dēlēbilīs |
dēlēbilia | |
| ablative | dēlēbilī | dēlēbilibus | |||
| vocative | dēlēbilis | dēlēbile | dēlēbilēs | dēlēbilia | |
Derived terms
Descendants
References
- “delebilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- delebilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.