demeritus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēmereō.

Pronunciation

Participle

dēmeritus (feminine dēmerita, neuter dēmeritum); first/second-declension participle

  1. merited, deserved (well of), earned, won the favor of
  2. laid under obligation

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dēmeritus dēmerita dēmeritum dēmeritī dēmeritae dēmerita
genitive dēmeritī dēmeritae dēmeritī dēmeritōrum dēmeritārum dēmeritōrum
dative dēmeritō dēmeritae dēmeritō dēmeritīs
accusative dēmeritum dēmeritam dēmeritum dēmeritōs dēmeritās dēmerita
ablative dēmeritō dēmeritā dēmeritō dēmeritīs
vocative dēmerite dēmerita dēmeritum dēmeritī dēmeritae dēmerita

Descendants

  • Portuguese: demérito
  • Spanish: demérito

References