demistificator
Romanian
Etymology
From demistifica + -tor.
Noun
demistificator m (plural demistificatori)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | demistificator | demistificatorul | demistificatori | demistificatorii | |
| genitive-dative | demistificator | demistificatorului | demistificatori | demistificatorilor | |
| vocative | demistificatorule | demistificatorilor | |||