demoraliseren

Dutch

Etymology

Borrowed from French démoraliser. Equivalent to de- +‎ moraliseren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌdeː.moː.raː.liˈzeː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: de‧mo‧ra‧li‧se‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

demoraliseren

  1. (transitive) to demoralize

Conjugation

Conjugation of demoraliseren (weak)
infinitive demoraliseren
past singular demoraliseerde
past participle gedemoraliseerd
infinitive demoraliseren
gerund demoraliseren n
present tense past tense
1st person singular demoraliseer demoraliseerde
2nd person sing. (jij) demoraliseert, demoraliseer2 demoraliseerde
2nd person sing. (u) demoraliseert demoraliseerde
2nd person sing. (gij) demoraliseert demoraliseerde
3rd person singular demoraliseert demoraliseerde
plural demoraliseren demoraliseerden
subjunctive sing.1 demoralisere demoraliseerde
subjunctive plur.1 demoraliseren demoraliseerden
imperative sing. demoraliseer
imperative plur.1 demoraliseert
participles demoraliserend gedemoraliseerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.