depingens
Latin
Etymology
Present participle of dēpingō
Participle
dēpingēns (genitive dēpingentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēpingēns | dēpingentēs | dēpingentia | ||
| genitive | dēpingentis | dēpingentium | |||
| dative | dēpingentī | dēpingentibus | |||
| accusative | dēpingentem | dēpingēns | dēpingentēs dēpingentīs |
dēpingentia | |
| ablative | dēpingente dēpingentī1 |
dēpingentibus | |||
| vocative | dēpingēns | dēpingentēs | dēpingentia | ||
1When used purely as an adjective.