depravatio
Latin
Etymology
Noun
dēprāvātiō f (genitive dēprāvātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dēprāvātiō | dēprāvātiōnēs |
| genitive | dēprāvātiōnis | dēprāvātiōnum |
| dative | dēprāvātiōnī | dēprāvātiōnibus |
| accusative | dēprāvātiōnem | dēprāvātiōnēs |
| ablative | dēprāvātiōne | dēprāvātiōnibus |
| vocative | dēprāvātiō | dēprāvātiōnēs |
Descendants
- Catalan: depravació
- French: dépravation
- Italian: depravazione
- Portuguese: depravação
- Romanian: depravațiune
- Spanish: depravación
References
- “depravatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “depravatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- depravatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.