deridiculus
Latin
Etymology
dē- + rīdiculus (“laughable, silly”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [deː.riːˈdɪ.kʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪e.riˈd̪iː.ku.lus]
Adjective
dērīdiculus (feminine dērīdicula, neuter dērīdiculum); first/second-declension adjective
- very laughable, ridiculous
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dērīdiculus | dērīdicula | dērīdiculum | dērīdiculī | dērīdiculae | dērīdicula | |
| genitive | dērīdiculī | dērīdiculae | dērīdiculī | dērīdiculōrum | dērīdiculārum | dērīdiculōrum | |
| dative | dērīdiculō | dērīdiculae | dērīdiculō | dērīdiculīs | |||
| accusative | dērīdiculum | dērīdiculam | dērīdiculum | dērīdiculōs | dērīdiculās | dērīdicula | |
| ablative | dērīdiculō | dērīdiculā | dērīdiculō | dērīdiculīs | |||
| vocative | dērīdicule | dērīdicula | dērīdiculum | dērīdiculī | dērīdiculae | dērīdicula | |
Related terms
References
- “deridiculus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “deridiculus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers