despicabilis

Latin

Etymology

dēspicor +‎ -bilis

Adjective

dēspicābilis (neuter dēspicābile); third-declension two-termination adjective

  1. (Late Latin) contemptible, wretched, worthless
    • c. 580 CE, Gregory I, Moralia in Job 10.30:
      [] a cunctis vero despicabilis cernitur, et huius mundi gratia indignus aestimatur.
      [] but he is seen as wretched by all, and held unworthy of the regard of this world.

Declension

Third-declension two-termination adjective.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative dēspicābilis dēspicābile dēspicābilēs dēspicābilia
genitive dēspicābilis dēspicābilium
dative dēspicābilī dēspicābilibus
accusative dēspicābilem dēspicābile dēspicābilēs
dēspicābilīs
dēspicābilia
ablative dēspicābilī dēspicābilibus
vocative dēspicābilis dēspicābile dēspicābilēs dēspicābilia

Descendants

  • English: despicable

References