destructief

Dutch

Etymology

Borrowed from French destructif, from Latin dēstrūctīvus.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌdɛs.trʏkˈtif/, /ˌdeː.strʏkˈtif/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: des‧truc‧tief
  • Rhymes: -if

Adjective

destructief (comparative destructiever, superlative destructiefst)

  1. destructive

Declension

Declension of destructief
uninflected destructief
inflected destructieve
comparative destructiever
positive comparative superlative
predicative/adverbial destructief destructiever het destructiefst
het destructiefste
indefinite m./f. sing. destructieve destructievere destructiefste
n. sing. destructief destructiever destructiefste
plural destructieve destructievere destructiefste
definite destructieve destructievere destructiefste
partitive destructiefs destructievers —

Derived terms

  • destructiviteit

Descendants

  • → Indonesian: destruktif
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.