determinativ
Danish
Noun
determinativ n (singular definite determinativet, plural indefinite determinativer)
Declension
| neuter gender |
singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | determinativ | determinativet | determinativer | determinativerne |
| genitive | determinativs | determinativets | determinativers | determinativernes |
Further reading
Norwegian Bokmål
Noun
determinativ n (definite singular determinativet, indefinite plural determinativ or determinativer, definite plural determinativa or determinativene)
- (grammar) a determiner
References
- “determinativ” in The Bokmål Dictionary.
Norwegian Nynorsk
Noun
determinativ n (definite singular determinativet, indefinite plural determinativ, definite plural determinativa)
- (grammar) a determiner
Romanian
Etymology
Borrowed from French déterminatif.
Adjective
determinativ m or n (feminine singular determinativă, masculine plural determinativi, feminine and neuter plural determinative)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | determinativ | determinativă | determinativi | determinative | |||
| definite | determinativul | determinativa | determinativii | determinativele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | determinativ | determinative | determinativi | determinative | |||
| definite | determinativului | determinativei | determinativilor | determinativelor | ||||