detestabilis
Latin
Etymology
From the verb dētestor (“to curse”) + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [deː.tɛsˈtaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪e.t̪esˈt̪aː.bi.lis]
Adjective
dētestābilis (neuter dētestābile, comparative dētestābilior); third-declension two-termination adjective
- execrable, abominable, detestable
- Synonym: abōminābilis
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dētestābilis | dētestābile | dētestābilēs | dētestābilia | |
| genitive | dētestābilis | dētestābilium | |||
| dative | dētestābilī | dētestābilibus | |||
| accusative | dētestābilem | dētestābile | dētestābilēs dētestābilīs |
dētestābilia | |
| ablative | dētestābilī | dētestābilibus | |||
| vocative | dētestābilis | dētestābile | dētestābilēs | dētestābilia | |
Descendants
- Catalan: detestable
- French: détestable
- Italian: detestabile
- Portuguese: detestável
- Romanian: detestabil
- Spanish: detestable
References
- “detestabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “detestabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- detestabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.