devinciendus
Latin
Etymology
Future passive participle of dēvinciō.
Participle
dēvinciendus (feminine dēvincienda, neuter dēvinciendum); first/second-declension participle
- which is to be bound fast, subjugated, obliged
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēvinciendus | dēvincienda | dēvinciendum | dēvinciendī | dēvinciendae | dēvincienda | |
| genitive | dēvinciendī | dēvinciendae | dēvinciendī | dēvinciendōrum | dēvinciendārum | dēvinciendōrum | |
| dative | dēvinciendō | dēvinciendae | dēvinciendō | dēvinciendīs | |||
| accusative | dēvinciendum | dēvinciendam | dēvinciendum | dēvinciendōs | dēvinciendās | dēvincienda | |
| ablative | dēvinciendō | dēvinciendā | dēvinciendō | dēvinciendīs | |||
| vocative | dēvinciende | dēvincienda | dēvinciendum | dēvinciendī | dēvinciendae | dēvincienda | |