devinciendus

Latin

Etymology

Future passive participle of dēvinciō.

Participle

dēvinciendus (feminine dēvincienda, neuter dēvinciendum); first/second-declension participle

  1. which is to be bound fast, subjugated, obliged

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dēvinciendus dēvincienda dēvinciendum dēvinciendī dēvinciendae dēvincienda
genitive dēvinciendī dēvinciendae dēvinciendī dēvinciendōrum dēvinciendārum dēvinciendōrum
dative dēvinciendō dēvinciendae dēvinciendō dēvinciendīs
accusative dēvinciendum dēvinciendam dēvinciendum dēvinciendōs dēvinciendās dēvincienda
ablative dēvinciendō dēvinciendā dēvinciendō dēvinciendīs
vocative dēvinciende dēvincienda dēvinciendum dēvinciendī dēvinciendae dēvincienda