diagonaal
Dutch
Etymology
Borrowed from Middle French diagonal (from Latin) or Latin diagonālis, from Ancient Greek διαγώνιος (diagṓnios, “from angle to angle”), from διά (diá, “across”) + γωνία (gōnía, “angle”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˌdi.aː.ɣoːˈnaːl/
Audio: (file) - Hyphenation: dia‧go‧naal
- Rhymes: -aːl
Adjective
diagonaal (comparative diagonaler, superlative diagonaalst)
Declension
| Declension of diagonaal | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | diagonaal | |||
| inflected | diagonale | |||
| comparative | diagonaler | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | diagonaal | diagonaler | het diagonaalst het diagonaalste | |
| indefinite | m./f. sing. | diagonale | diagonalere | diagonaalste |
| n. sing. | diagonaal | diagonaler | diagonaalste | |
| plural | diagonale | diagonalere | diagonaalste | |
| definite | diagonale | diagonalere | diagonaalste | |
| partitive | diagonaals | diagonalers | — | |
Derived terms
Noun
diagonaal f (plural diagonalen, diminutive diagonaaltje n)
Estonian
Noun
diagonaal (genitive diagonaali, partitive diagonaali)