diaphanus
Latin
Etymology
From Ancient Greek διαφανής (diaphanḗs).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [diˈa.pʰa.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪iˈaː.fa.nus]
Adjective
diaphanus (feminine diaphana, neuter diaphanum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | diaphanus | diaphana | diaphanum | diaphanī | diaphanae | diaphana | |
| genitive | diaphanī | diaphanae | diaphanī | diaphanōrum | diaphanārum | diaphanōrum | |
| dative | diaphanō | diaphanae | diaphanō | diaphanīs | |||
| accusative | diaphanum | diaphanam | diaphanum | diaphanōs | diaphanās | diaphana | |
| ablative | diaphanō | diaphanā | diaphanō | diaphanīs | |||
| vocative | diaphane | diaphana | diaphanum | diaphanī | diaphanae | diaphana | |