diiunctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dīiungō.
Participle
dīiūnctus (feminine dīiūncta, neuter dīiūnctum, comparative dīiūnctior); first/second-declension participle
- alternative form of disiūnctus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dīiūnctus | dīiūncta | dīiūnctum | dīiūnctī | dīiūnctae | dīiūncta | |
| genitive | dīiūnctī | dīiūnctae | dīiūnctī | dīiūnctōrum | dīiūnctārum | dīiūnctōrum | |
| dative | dīiūnctō | dīiūnctae | dīiūnctō | dīiūnctīs | |||
| accusative | dīiūnctum | dīiūnctam | dīiūnctum | dīiūnctōs | dīiūnctās | dīiūncta | |
| ablative | dīiūnctō | dīiūnctā | dīiūnctō | dīiūnctīs | |||
| vocative | dīiūncte | dīiūncta | dīiūnctum | dīiūnctī | dīiūnctae | dīiūncta | |