dilucidatio
Latin
Etymology
From *dīlūcidō + -tiō (“-tion”, noun suffix), the former from dīlūcidus (“clear, distinct”) + -ō (verb suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [diː.ɫuː.kɪˈdaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪i.lu.t͡ʃiˈd̪at̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
dīlūcidātiō f (genitive dīlūcidātiōnis); third declension (Late Latin)
- illustration, explanation; clearness, distinctness
- c. 540 CE, Cassiodorus, Complexiones 1 Cor.6:
- […] in judicio Dei cuncta sint posita, ubi actus omnium manifesta dilucidatione cognoscitur.
- (please add an English translation of this quotation)
- […] in judicio Dei cuncta sint posita, ubi actus omnium manifesta dilucidatione cognoscitur.
Inflection
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dīlūcidātiō | dīlūcidātiōnēs |
| genitive | dīlūcidātiōnis | dīlūcidātiōnum |
| dative | dīlūcidātiōnī | dīlūcidātiōnibus |
| accusative | dīlūcidātiōnem | dīlūcidātiōnēs |
| ablative | dīlūcidātiōne | dīlūcidātiōnibus |
| vocative | dīlūcidātiō | dīlūcidātiōnēs |
Related terms
References
- “dilucidatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press