dilucidatio

Latin

Etymology

From *dīlūcidō +‎ -tiō (-tion, noun suffix), the former from dīlūcidus (clear, distinct) +‎ (verb suffix).

Pronunciation

Noun

dīlūcidātiō f (genitive dīlūcidātiōnis); third declension (Late Latin)

  1. illustration, explanation; clearness, distinctness
    • c. 540 CE, Cassiodorus, Complexiones 1 Cor.6:
      [] in judicio Dei cuncta sint posita, ubi actus omnium manifesta dilucidatione cognoscitur.
      (please add an English translation of this quotation)

Inflection

Third-declension noun.

singular plural
nominative dīlūcidātiō dīlūcidātiōnēs
genitive dīlūcidātiōnis dīlūcidātiōnum
dative dīlūcidātiōnī dīlūcidātiōnibus
accusative dīlūcidātiōnem dīlūcidātiōnēs
ablative dīlūcidātiōne dīlūcidātiōnibus
vocative dīlūcidātiō dīlūcidātiōnēs

References