dimittendus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of dīmittō
Participle
dīmittendus (feminine dīmittenda, neuter dīmittendum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dīmittendus | dīmittenda | dīmittendum | dīmittendī | dīmittendae | dīmittenda | |
| genitive | dīmittendī | dīmittendae | dīmittendī | dīmittendōrum | dīmittendārum | dīmittendōrum | |
| dative | dīmittendō | dīmittendae | dīmittendō | dīmittendīs | |||
| accusative | dīmittendum | dīmittendam | dīmittendum | dīmittendōs | dīmittendās | dīmittenda | |
| ablative | dīmittendō | dīmittendā | dīmittendō | dīmittendīs | |||
| vocative | dīmittende | dīmittenda | dīmittendum | dīmittendī | dīmittendae | dīmittenda | |