dinî
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish دینی (dīnī /dīnī/), from Classical Persian دینی (dīnī /dīnī/), from Arabic دِينِيّ m (dīniyy). By surface analysis, din (“religion”) + -i (nisba suffix).
Compare also Azerbaijani dini, Kazakh діни (dıni), etc.
Pronunciation
- IPA(key): /diːˈniː/, (prosodic unit-final) [d̪iː.n̪îː], (non-prosodic unit-final) [d̪iː.n̪íː]
- Hyphenation: di‧nî
Adjective
dinî
See also
References
- Nişanyan, Sevan (2002–) “din”, in Nişanyan Sözlük