dioicus
Latin
Etymology
Latinized from Ancient Greek δίς (dís, “twice”) + οἶκος (oîkos, “house”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [diˈo.ɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪iˈɔː.i.kus]
Adjective
dioicus (feminine dioica, neuter dioicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dioicus | dioica | dioicum | dioicī | dioicae | dioica | |
| genitive | dioicī | dioicae | dioicī | dioicōrum | dioicārum | dioicōrum | |
| dative | dioicō | dioicae | dioicō | dioicīs | |||
| accusative | dioicum | dioicam | dioicum | dioicōs | dioicās | dioica | |
| ablative | dioicō | dioicā | dioicō | dioicīs | |||
| vocative | dioice | dioica | dioicum | dioicī | dioicae | dioica | |