dirimens
Latin
Etymology
Present active participle of dirimō (“separate, divide”)
Participle
dirimēns (genitive dirimentis); third-declension one-termination participle
- separating, dividing, taking apart.
- interrupting, disturbing, delaying.
- frustrating, destroying.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dirimēns | dirimentēs | dirimentia | ||
| genitive | dirimentis | dirimentium | |||
| dative | dirimentī | dirimentibus | |||
| accusative | dirimentem | dirimēns | dirimentēs dirimentīs |
dirimentia | |
| ablative | dirimente dirimentī1 |
dirimentibus | |||
| vocative | dirimēns | dirimentēs | dirimentia | ||
1When used purely as an adjective.