discendus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of discō.
Participle
discendus (feminine discenda, neuter discendum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | discendus | discenda | discendum | discendī | discendae | discenda | |
| genitive | discendī | discendae | discendī | discendōrum | discendārum | discendōrum | |
| dative | discendō | discendae | discendō | discendīs | |||
| accusative | discendum | discendam | discendum | discendōs | discendās | discenda | |
| ablative | discendō | discendā | discendō | discendīs | |||
| vocative | discende | discenda | discendum | discendī | discendae | discenda | |
References
- discendus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- an elementary school: ludus (discendi or litterarum)
- an elementary school: ludus (discendi or litterarum)