discessus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of discēdō.

Participle

discessus (feminine discessa, neuter discessum); first/second-declension participle

  1. departed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative discessus discessa discessum discessī discessae discessa
genitive discessī discessae discessī discessōrum discessārum discessōrum
dative discessō discessae discessō discessīs
accusative discessum discessam discessum discessōs discessās discessa
ablative discessō discessā discessō discessīs
vocative discesse discessa discessum discessī discessae discessa

Noun

discessus m (genitive discessūs); fourth declension

  1. going apart
  2. separation departure, marching off
    Synonyms: recessus, sēcessiō, cessiō, dēcessiō, recessiō, discessiō, ēgressus, excessiō, dīgressiō, dīgressus, excessus, dēcessus, sēcessus
    Antonyms: prōgressus, prōgressiō, prōcessus, prōcessiō, accessus, accessiō

Declension

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative discessus discessūs
genitive discessūs discessuum
dative discessuī discessibus
accusative discessum discessūs
ablative discessū discessibus
vocative discessus discessūs

References