discinctus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of discingō.

Participle

discīnctus (feminine discīncta, neuter discīnctum); first/second-declension participle

  1. unfastened (of a belt), unbelted
  2. loose (of clothing)

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative discīnctus discīncta discīnctum discīnctī discīnctae discīncta
genitive discīnctī discīnctae discīnctī discīnctōrum discīnctārum discīnctōrum
dative discīnctō discīnctae discīnctō discīnctīs
accusative discīnctum discīnctam discīnctum discīnctōs discīnctās discīncta
ablative discīnctō discīnctā discīnctō discīnctīs
vocative discīncte discīncta discīnctum discīnctī discīnctae discīncta

References

  • discinctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • discinctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • discinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.