discludens
Latin
Etymology
Present participle of disclūdō
Participle
disclūdēns (genitive disclūdentis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | disclūdēns | disclūdentēs | disclūdentia | ||
| genitive | disclūdentis | disclūdentium | |||
| dative | disclūdentī | disclūdentibus | |||
| accusative | disclūdentem | disclūdēns | disclūdentēs disclūdentīs |
disclūdentia | |
| ablative | disclūdente disclūdentī1 |
disclūdentibus | |||
| vocative | disclūdēns | disclūdentēs | disclūdentia | ||
1When used purely as an adjective.