discordatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of discordō.
Participle
discordātus (feminine discordāta, neuter discordātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | discordātus | discordāta | discordātum | discordātī | discordātae | discordāta | |
| genitive | discordātī | discordātae | discordātī | discordātōrum | discordātārum | discordātōrum | |
| dative | discordātō | discordātae | discordātō | discordātīs | |||
| accusative | discordātum | discordātam | discordātum | discordātōs | discordātās | discordāta | |
| ablative | discordātō | discordātā | discordātō | discordātīs | |||
| vocative | discordāte | discordāta | discordātum | discordātī | discordātae | discordāta | |