disputatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of disputō.

Participle

disputātus (feminine disputāta, neuter disputātum); first/second-declension participle

  1. estimated, debated, preached

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative disputātus disputāta disputātum disputātī disputātae disputāta
genitive disputātī disputātae disputātī disputātōrum disputātārum disputātōrum
dative disputātō disputātae disputātō disputātīs
accusative disputātum disputātam disputātum disputātōs disputātās disputāta
ablative disputātō disputātā disputātō disputātīs
vocative disputāte disputāta disputātum disputātī disputātae disputāta